Een weekendje matchplay Vijf Margen

De organisatie van het goed geregeld Machplay kampioenschap heeft mij verzocht om mijn bevindingen van deze wedstrijd weer te geven.

Om te beginnen viel het aantal deelnemers ietsje tegen, misschien dat men niet kon of niet durfden, want bruto matchplay is toch iets heel anders dan netto waar het aantal slagen mee toch meer kans geeft om een potje te winnen. Maar misschien waren er gewoon veel Corona klachten onder onze leden.

Maar voor de minder ervaren speler is het leerzaam en leuk om een keer tegen een op papier betere golfer te spelen.

Dit kampioenschap werd onder voortreffelijke weersomstandigheden op een zeer goede baan gespeeld (mijn complimenten voor Tom Peter en assistenten) die hun werkzaamheden door vele spelers zeer gewaardeerd zagen.

Op zaterdag ochtend waren Peter en ik vrij van spelen, wij zouden later instromen.

Mijn eerste partij was tegen Ton van Duin die in de eerste ronde op hole 4 de bal net over het water op de kant sloeg , maar door pech de bal toch weer in het water zag belanden.

Ik daarentegen sloeg een lage ‘Jezus-bal’ die net voor de kant het water uit sprong en bijna op de green belandde, mazzel dus.

De rest van de match ging gelijk op maar aan het eind van de rit had ik toch weer van Ton gewonnen.

De halve finale zondag 10 uur aan de bak tegen Rob Zaad, het aanstormend talent uit de Veen een partij die ik door meer matchplay ervaring naar mij toe kon trekken met 4 up drie te gaan.

Dan de finale tegen Peter Droog die in zeer grootse vorm was en torenhoog favoriet aan de finale kon beginnen. Ik moest mijn titel van vorig jaar verdedigen wat toch de nodige druk gaf.

Na 9 holes was de stand 1 up voor mij, 4 parren 3 bogies en 2 birdies. Peter 7 parren en 2 bogies.

De tweede ronde werd een nerveuze partij met voor beide vreemde fouten die gewoonlijk nooit gemaakt worden. Maar het kwam er uiteindelijk op neer dat ik op hole 18 een birdie MOEST maken om een play-off af te dwingen. Een afslag op de green, maar een onmogelijk lastige put van 5 meter te gaan voor een play-off. Het was er een uit het boekje, balen voor Peter, maar weer door naar de 19e hole.

De afslag van ons beide op de green wat een birdie moest worden, te veel stress puts gemist, dus weer gelijk op, net als hole 20.

Hole 21: pin achter de bunker , in de bunker slaan is waarschijnlijk de partij verliezen.

Peters afslag links naast de green en mijn afslag God zei dank over de bunker op de green, 6 meter van de pin.

Peter moet eerst chippen en speelt een paar meter te lang.

Mijn bal ligt op een heel moeilijke positie van de pin en om de bal te holen moet ik een onmogelijke put holen.

Maar ik maak een put die ik niet voor mogelijk houd (deze zie je alleen op de buis bij de prof golfers).

Birdy ……partij en matchplay kampioen van het jaar 2020.

Na sportieve felicitaties van Peter en het aanwezige publiek naar het clubhuis , waar we nog onder het genot van een lekker biertje vooral de laatste put hebben geanalyseerd,

Kees.